Leen wandelde in mei van dit jaar, met Go Camino in groep, de Camino Portugués. Deze vertrekt vanuit Porto naar Santiago de Compostella. Lees hier haar verhaal.
Hoe ben ik erbij gekomen om de camino te gaan wandelen?
Ik ben onthaalouder en vorig jaar in mei vertrok een mama van een onthaalkindje op haar Camino Francés. Ze was 6 weken weg en ik volgde haar via haar blog. Dit wou ik ook, maar niet zo lang. Ik kan mijn gezin niet zo lang missen.
Tijdens één van de fietstochten met mijn beste vriendin vertelde ik over die droom. Zij heeft een andere vriendin die 5 jaar geleden samen met ‘Go Camino’ de Camino Portugués wandelde. Ik was verkocht. Er was geen twijfel meer dat ook ik zou vertrekken.
Ik hou ook enorm van rituelen, symbolen en diepere menselijke contacten. Dit vond ik allemaal terug op mijn Camino.
Heb ik getraind?
Ja, ik werd in oktober lid van een plaatselijke wandelclub, maar ging niet veel, omdat de dagen niet goed pasten in mijn agenda.
Vanaf half januari wandelde ik (alleen of met een Chinese vrijwilliger) 2 keer per week ongeveer 5 km.
Ik wandelde in maart ook mee met ‘Start to Camino’. Dit waren 3 zondagen na elkaar: rondom Gent, de ‘Via Scaldea’ pelgrimsroute die van Vlissingen naar Doornik loopt. https://via-elvira.com/start-to-camino/
Deze wandelingen gaven mij een gerust gevoel, dat ik het fysiek zou aankunnen.
Wat heeft je veranderd na de Camino?
In het begin van mijn Camino stond ik voor een beklimming en dacht: oei! Toen was er dat stemmetje dat zei: ‘Ik kijk naar de grond voor mij en doe dit stap voor stap. Zo zal ik er ook wel komen.’ Het lukte. Dit probeer ik te onthouden en in mijn dagelijks leven ook te hanteren.
Ik probeer meer stil te staan bij de mooie dingen des levens en te genieten van het moment.
Het helpt me ook om te relativeren. De gedachte dat ik 281 km stapte, doet me geloven dat ik ook grotere uidagingen aankan.
Ik ben nog niet zo lang terug van de Camino en voel nog steeds een beetje die Camino-flow en wil die liefst zo lang mogelijk vasthouden.
Buen Camino Leen!