1. Hoe ben je erbij gekomen om de Camino te gaan wandelen?
Dat was een droom die ik al langer koesterde: voor mijn 50-ste levensjaar wou ik de Camino bewandelen. Door Corona werd dit meerdere keren uitgesteld maar een aantal samenlopende omstandigheden leidden ertoe dat dit het ‘juiste moment’ was om te vertrekken. Mijn vader overleed in januari heel plotseling en onverwachts. Ook hij had graag de Camino gewandeld. En ik kon voelen dat ik graag iets voor mezelf wou doen, tijd voor mezelf, zonder de rest van mijn gezin.
2. Heb je getraind voor de Camino?
Bij het begin van de Corona-tijd heb ik heel veel gewandeld. Toen werkte ik ook nog niet en ging ik vaak 3x per dag een uurtje wandelen. Ik zat in een groepje waarmee we op zondag langere wandelingen maakten. Ik moet echter bekennen dat ik het laatste half jaar voor de Camino niet meer echt getraind en ook veel minder gewandeld heb. Twee avonden per week probeerde ik te wandelen en tijdens het weekend maakten we een aantal keren een langere wandeling van 18 km. Zeggen dat ik heel erg getraind aan de Camino begon, zou overdreven zijn.
3. Wat heeft je veranderd na de Camino?
Ik weet niet of ik echt veranderd ben, misschien was de tijdsduur van 1 week daarvoor net iets te kort. In de toekomst zou ik graag een langere Camino willen lopen. Voor mijn gezin en mezelf was het een bijzonder waardevolle ervaring. We zijn tot de conclusie gekomen dat ik een week zonder hen kan en zij zonder mij. Van mijn zoon en dochter kreeg ik zelfs de toestemming om mijn reis volgende keer met een week te verlengen.
Buen Camino Nathalie!