Pelgrim in de kijker

Mijn Caminokriebels zijn ontstaan na een moeilijke periode voor mezelf en op het werk in 2007. Op dat moment had ik nood om even alles achter mij te laten. In 2009 vertrok ik van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Santiago. Ik was 40 dagen van huis, zonder partner en bekenden, maar o zoveel medepelgrims. Dit was voor mij een unieke ervaring die mij nooit meer heeft losgelaten. Ik ben blijven wandelen omdat ik het heilzame, ‘hoofd leegmakend’ effect ervan ondervond. De Camino-kriebels bleven, maar de gezondheid kreeg een paar fikse deuken. Nek-en schouderklachten zorgden ervoor dat wandelen met een zware rugzak niet meer aan de orde was. Maar wat is/was het alternatief?

In 2019 kwam Go Camino op mijn internetpad. Elvira die zorgt voor de ganse organisatie van de tocht, en dat er kan gewandeld worden met een dagrugzak, dat concept sprak mij heel erg aan.
Door Corona en de zorg voor mijn vader werden deze plannen terug opgeborgen.
In april van dit jaar overleed mijn vader. Dit leek mij het moment om opnieuw op pad te gaan, alles terug een plaats te geven. Het werd de Camino Portugués light. Afgelopen zomer wandelde ik veel in eigen streek. Ik wist dat een goede voorbereiding (fysiek, inhoud rugzak, kledij en schoeisel, …) noodzakelijk is om je tocht fysiek tot een goed einde te brengen. Deze keer zou ik niet alleen wandelen, maar met 4 andere dames en Elvira.
Eind september vertrok ik richting Porto en ontmoetten we elkaar op de luchthaven. Elvira leidde onze groep door het mooie Galicia.

Na 6 stapdagen kwamen we als een hechte groep aan in Santiago. Ook al was het maar een korte tocht, toch gaf het heel veel voldoening, en was het heel deugddoend! Even alles loslaten, weg van de dagelijkse beslommeringen, … Weer herkende ik dat positieve gevoel!
Ik bleef nog een hele tijd op mijn roze Camino-wolk zweven… in die mate dat ik nieuwe plannen maak voor 2024. Deze keer wordt het de weg vanuit Le Puy die ik in fases zal lopen.
40 dagen weg van huis in de Camino’bubbel’, dat doet iets met je!

Het brengt je terug tot je eigen essentie en noden. Dit ook in interactie met je medeplegrims. Maar het thuisfront en je werksituatie zijn dit proces niet gegaan. Dat was voor mij een grote aanpassing bij thuiskomst! Vandaar dat ik nu bewust kies voor een kortere tocht, om toch even tot mezelf te kunnen komen en afstand te nemen van het dagdagelijkse, evidente, …

Buen Camino Françoise!